pąć (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) daw. gw. droga[1][2]
- (1.2) daw. gw. pielgrzymka, wędrówka do miejsc świętych[1][2]
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik pąć pąci dopełniacz pąci pąci celownik pąci pąciom biernik pąć pąci narzędnik pącią pąciami miejscownik pąci pąciach wołacz pąci pąci - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. pątnik mos, pątniczka ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- prasł. *pǫtь → droga < praindoeur. *pont- → droga, przejście, utworzone od praindoeur. *pent- → iść, przejść[3]
- por. czes. pouť, ros. путь, łac. pons, gr. πάτος[3]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: droga
- (1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: pielgrzymka
- źródła:
- 1 2
Hasło „pąć” w: Antoni Krasnowolski, Władysław Niedźwiedzki, M. Arcta Słownik Staropolski, 1920. - 1 2 Hasło „pąć” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- 1 2 Hasło „pątnik” w: Wiesław Boryś, Słownik etymologiczny języka polskiego, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2005, ISBN 83-08-03648-1.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.