oskard (język polski)

wymowa:
IPA: [ˈɔskart], AS: [oskart], zjawiska fonetyczne: wygł.
​
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) górn. bud. ręczne narzędzie złożone z trzonka i osadzonych na nim dwóch ostrzy: jednym spłaszczonym, a drugim ostrym i spiczastym; rodzaj kilofa, używany głównie w kopalniach i budownictwie, dawniej także jako broń[1][2][3]; zob. też oskard w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) czes. oskrd[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ Witold Doroszewski, Polska Akademia Nauk, Słownik języka polskiego, Tom 5, Wiedza Powszechna, 1969.
  2. 1 2 publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „oskard” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.