ortęć (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ɔɾtɛɲt͡ɕ], IPA: [ɔɾtɛ̃t͡ɕ]
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) met. zob. amalgamat
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik ortęć ortęcie dopełniacz ortęci ortęci celownik ortęci ortęciom biernik ortęć ortęcie narzędnik ortęcią ortęciami miejscownik ortęci ortęciach wołacz ortęci ortęcie - przykłady:
- (1.1) Do wypełnień w zębach przednich używane będą cementy krzemianowe […], w tylnych ortęć (amalgam) srebra[1].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) zob. amalgamat
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. ortęcianie n, ortęciowanie n
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- 1856 rok[2]; rzeczownik odczasownikowy od hipotetycznego pol. *ortęciać (co od pol. o- + rtęć + -ać) lub *ortęciować (od pol. o- + rtęć + -ować)
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: amalgamat
- źródła:
- ↑ Wskazówki dla korzystających z Opieki Zdrowotnej studentów lwowskich szkół akademickich w roku akad. 1937/38, Lwów 1937, s. 5.
- ↑ January Filipowicz, Walerian Tomaszewicz, O chemicznéj polskiéj terminologji, Wilno 1856.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.