natarczywość (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) cecha tego, co natarczywe; cecha tych, którzy są natarczywi
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik natarczywość natarczywości dopełniacz natarczywości natarczywości celownik natarczywości natarczywościom biernik natarczywość natarczywości narzędnik natarczywością natarczywościami miejscownik natarczywości natarczywościach wołacz natarczywości natarczywości - przykłady:
- składnia:
- (1.1) natarczywość + D.
- kolokacje:
- (1.1) natarczywość bólu • natarczywość sprzedawcy / komiwojażera / ankietera
- synonimy:
- (1.1) natrętność, namolność, nachalność; posp. upierdliwość
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) upór
- hiponimy:
- (1.1) nudziarstwo
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. natarczywiec m
- przym. natarczywy
- przysł. natarczywie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. natarczywy + -ość
- uwagi:
- Liczba mnoga w tabeli odmiany została podana za Słownikiem gramatycznym języka polskiego[1]. Inne słowniki (np.: Uniwersalny słownik języka polskiego[2]) odnotowują, że rzeczownik ten nie tworzy liczby mnogiej.
- tłumaczenia:
- rosyjski: (1.1) насто́йчивость ż, навя́зчивость ż, неуё́мность ż, приставу́честь ż, назойливость ż
- źródła:
- ↑
Hasło „natarczywość” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online. - ↑
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.