namolność (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) pot. cecha tego, co namolne; cecha tych, którzy są namolni
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik namolność namolności dopełniacz namolności namolności celownik namolności namolnościom biernik namolność namolności narzędnik namolnością namolnościami miejscownik namolności namolnościach wołacz namolności namolności - przykłady:
- składnia:
- (1.1) namolność + D.
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) natrętność, natarczywość, nachalność; posp. upierdliwość
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) cecha
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. namolny
- przysł. namolnie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. namolny + -ość
- uwagi:
- Liczba mnoga w tabeli odmiany została podana za Słownikiem gramatycznym języka polskiego[1]. Inne słowniki (np.: Uniwersalny słownik języka polskiego[2]) odnotowują, że rzeczownik ten nie tworzy liczby mnogiej.
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑
Hasło „namolność” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online. - ↑
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.