nakierować (język polski)

wymowa:
IPA: [ˌnacɛˈrɔvaʨ̑], AS: [naḱerovać], zjawiska fonetyczne: zmięk.akc. pob.
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. nakierowywać)

(1.1) aspekt dokonany od: nakierowywać
odmiana:
(1.1) koniugacja IV
przykłady:
(1.1) Skrzyknęli uczeni na pomoc zbrojnych i mając ich u swego boku, kiedy iskromioty nakierowano, wstąpili w duszną i nieruchomą ciemność statku, oświetlając błękitnymi i białymi kryształami[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kierowanie n, kierowca mos, nakierowanie n
czas. kierować
przym. kierowniczy
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: nakierowywać
źródła:
  1. Stanisław Lem, Bajki robotów, 1964, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.