naczalstwo (język polski)
- wymowa:
- IPA: [naˈʧ̑alstfɔ], AS: [načalstfo], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) pot. grupa ludzi sprawujących kierownictwo firmy bądź instytucji
- odmiana:
- przykłady:
- (1.1) Rano szum w rejestracji: komputer nie wystartował. Wyłączali go na noc, bo tak naczalstwo kazało – też w ramach oszczędności[1].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) pot. wierchuszka, góra; przest. zwierzchność; kierownictwo, management, szefostwo, zwierzchnictwo
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- ros. начальство[2]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: kierownictwo
- źródła:
- ↑ z Internetu
- ↑ Danuta Buttler, Halina Satkiewicz, Język i my, wydanie I, WSiP, Warszawa 1990, s. 39.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.