monomer (język polski)
- wymowa:
- IPA: [mɔ̃ˈnɔ̃mɛr], AS: [mõnõmer], zjawiska fonetyczne: nazal.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) chem. cząsteczka składowa polimeru; zob. też monomery w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik monomer monomery dopełniacz monomeru monomerów celownik monomerowi monomerom biernik monomer monomery narzędnik monomerem monomerami miejscownik monomerze monomerach wołacz monomerze monomery - przykłady:
- (1.1) Fragmenty monomerów w strukturze polimeru noszą nazwę merów.[1]
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) monomery winylowe / cykliczne / funkcyjne
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. mono- + mer
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) monomer
- baskijski: (1.1) monomero
- hiszpański: (1.1) monómero m
- słowacki: (1.1) monomér m
- włoski: (1.1) monomero m
- źródła:
monomer (język angielski)
- wymowa:
- bryt. IPA: /ˈmɒnəmə/
- amer. IPA: /ˈmɑnəmɚ/
- podział przy przenoszeniu wyrazu: mon•o•mer
-
- znaczenia:
rzeczownik
- (1.1) biochem. monomer
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.