polimer (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) chem. substancja chemiczna o bardzo dużej masie cząsteczkowej, składająca się z merów; zob. też polimery w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik polimer polimery dopełniacz polimeru polimerów celownik polimerowi polimerom biernik polimer polimery narzędnik polimerem polimerami miejscownik polimerze polimerach wołacz polimerze polimery - przykłady:
- (1.1) Polimery naturalne są jednym z podstawowych budulców organizmów żywych.[1]
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) polimer naturalny / syntetyczny / modyfikowany / liniowy / rozgałęziony / bocznołańcuchowy / gwiazdowy / drabinkowy / usieciowany / cykliczny / katetanowy / rateksanowy / dendrymeryczny / szczepiony / winylowy / izotaktyczny / syndiotaktyczny / ataktyczny / ciekłokrystaliczny
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. polimeryzacja ż
- przym. polimerowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- gr. πολύς + μέρος (polýs + méros) → liczny, duży + część
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) polymer
- baskijski: (1.1) polimero
- białoruski: (1.1) палімер m
- bułgarski: (1.1) полимер m
- duński: (1.1) polymer w
- hiszpański: (1.1) polímero m
- kataloński: (1.1) polímer m
- rosyjski: (1.1) полимер m
- słowacki: (1.1) polymér m
- ukraiński: (1.1) полімер m
- włoski: (1.1) polimero m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.