moguncjanka (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌmɔɡũnˈʦ̑ʲjãnka], AS: [mogũncʹi ̯ãnka], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -nk- • akc. pob.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) mieszkanka Moguncji[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik moguncjanka moguncjanki dopełniacz moguncjanki moguncjanek celownik moguncjance moguncjankom biernik moguncjankę moguncjanki narzędnik moguncjanką moguncjankami miejscownik moguncjance moguncjankach wołacz moguncjanko moguncjanki - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Moguncja ż
- forma męska moguncjanin mos
- przym. moguncki
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: moguncjanin
- niemiecki: (1.1) Mainzerin ż
- źródła:
- ↑ Jan Grzenia, Słownik nazw geograficznych z odmianą i wyrazami pochodnymi, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15609-1, s. 188.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.