Moguncja (język polski)
Moguncja (1.1)
- wymowa:
- IPA: [mɔˈɡũnʦ̑ʲja], AS: [mogũncʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
- (1.1) geogr. miasto w Niemczech nad Renem[1]; zob. też Moguncja w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1) blm
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Moguncja Moguncje dopełniacz Moguncji Moguncji
przest. Moguncyjcelownik Moguncji Moguncjom biernik Moguncję Moguncje narzędnik Moguncją Moguncjami miejscownik Moguncji Moguncjach wołacz Moguncjo Moguncje - przykłady:
- (1.1) Stolicą Nadrenii-Palatynatu jest Moguncja.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) być / bywać / zamieszkać / mieszkać / pomieszkiwać / żyć / pracować / urodzić się / umrzeć / osiedlać się / osiedlić się w Moguncji • wyjeżdżać / wyjechać / jechać / dojechać / udać się / wprowadzać się / wprowadzić się do Moguncja • przyjeżdżać / przyjechać / jechać / wyprowadzać się / wyprowadzić się z Moguncja • być / stać się mieszkańcem / mieszkanką Moguncja • mieszkaniec / mieszkanka Moguncja • droga / ulica / plac / dom / budynek / mieszkanie / siedziba w Moguncji • pochodzić z Moguncja • przeprowadzać się / przeprowadzić się do Moguncja
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) miasto
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. moguncjanin mos, moguncjanka ż
- przym. moguncki
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) Mainz
- czeski: (1.1) Mohuč ż
- francuski: (1.1) Mayence
- hiszpański: (1.1) Maguncia
- łotewski: (1.1) Mainca ż
- niemiecki: (1.1) Mainz n
- rosyjski: (1.1) Майнц m
- źródła:
- ↑
Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata, oprac. Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, Warszawa 2013, ISBN 978-83-254-1988-2, s. 206.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.