moguncki (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
przymiotnik relacyjny
- (1.1) związany z Moguncją, dotyczący Moguncji[1][2]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik moguncki moguncka mogunckie mogunccy mogunckie dopełniacz mogunckiego mogunckiej mogunckiego mogunckich celownik mogunckiemu mogunckiej mogunckiemu mogunckim biernik mogunckiego moguncki moguncką mogunckie mogunckich mogunckie narzędnik mogunckim moguncką mogunckim mogunckimi miejscownik mogunckim mogunckiej mogunckim mogunckich wołacz moguncki moguncka mogunckie mogunccy mogunckie nie stopniuje się - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Moguncja ż, moguncjanin mos, moguncjanka ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- czeski: (1.1) mohučský
- niemiecki: (1.1) Mainzer, mainzisch
- źródła:
- ↑ Jan Grzenia, Słownik nazw geograficznych z odmianą i wyrazami pochodnymi, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15609-1, s. 188.
- ↑
Samuel Bogumił Linde, Słownik języka polskiego, t. III, Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, Lwów 1854–1860, s. 152.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.