mistyfikacja (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌmʲistɨfʲiˈkaʦ̑ʲja], AS: [mʹistyfʹikacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) książk. celowe wprowadzenie kogoś w błąd przez zaaranżowanie sytuacji stwarzającej pozory prawdy, a nie będącej prawdą; także: to, co jest rezultatem takiego działania; zob. też mistyfikacja w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	mistyfikacja	mistyfikacje
dopełniacz	mistyfikacji	mistyfikacji / przest. mistyfikacyj[1]
celownik	mistyfikacji	mistyfikacjom
biernik	mistyfikację	mistyfikacje
narzędnik	mistyfikacją	mistyfikacjami
miejscownik	mistyfikacji	mistyfikacjach
wołacz	mistyfikacjo	mistyfikacje

przykłady:

(1.1) Ten rozwód był mistyfikacją, oni nadal żyją szczęśliwie, chodziło tylko o podatki.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) mistykatorstwo

antonimy:

(1.1) demistyfikacja

hiperonimy:

(1.1) oszustwo

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. mistyfikator m, mistyfikatorka ż

przym. mistyfikacyjny

czas. mistyfikować ndk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) franc. mystification

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) hoax, deception, imposture
• białoruski: (1.1) містыфікацыя ż
• bułgarski: (1.1) мистификация ż
• czeski: (1.1) mystifikace ż
• hiszpański: (1.1) mistificación ż
• nowogrecki: (1.1) απάτη ż, εξαπάτηση ż, φενακισμός m
• rosyjski: (1.1) мистификация ż
• ukraiński: (1.1) містифікація ż

źródła: