miech (język polski)

miech (1.1)
miech (1.2)
miech (1.3)
wymowa:
IPA: [mʲjɛx], AS: [mʹi ̯eχ], zjawiska fonetyczne: zmięk.• i → j 
​
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) techn. proste urządzenie do tłoczenia powietrza w instrumentach muzycznych, piecach[1]
(1.2) fot. mechanizm harmonijkowego wysuwania obiektywu w starych aparatach fotograficznych[1]
(1.3) pszcz. przyrząd do okadzania pszczół
(1.4) daw. worek[1]
odmiana:
(1.1-4)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.3) miech pszczelarski, podkurzacz
(1.4) worek, wór, sakwa
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz.
zdrobn. mieszek m
przym. miechowy, mieszkowy, miesięczny
związki frazeologiczne:
kupić kota w miechu[2]
etymologia:
prasł. *měxъ
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1 2 3 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „miech” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. ↑ Antoni Danysz, Odrębności słownikarskie kulturalnego języka polskiego w Wielkopolsce w stosunku do kulturalnego języka w Galicyi, „Język Polski” nr 8–10, s. 249.

miech (język kaszubski)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) worek, wór
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.