mandżur (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) (gwara więzienna) rzeczy osobiste

odmiana:

przykłady:

(1.1) – No to witaj, docent. Ta prycza jest wolna. Kładź mandżur i siadaj. – Jaki mandżur? – To, co trzymasz w rękach, to jest mandżur. Poważna sprawa – skarbowe rzeczy. Siadaj, odsapnij^[1].

(1.1) Zrobiła się z tego afera, starszyzna zadzwoniła po strażników i musiałem szybko pakować „mandżur” (swoje rzeczy). Zostałem przeniesiony do innej celi, właśnie na frajernię, gdzie żadne zasady nie obowiązują^[2].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Mandżur m, Mandżuria ż, Mandżurka ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zobacz też: Indeks:Polski - Gwara więzienna

tłumaczenia:

źródła: