prycza (język polski)
prycza (1.1)
- wymowa:
- IPA: [ˈprɨʧ̑a], AS: [pryča]
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) prymitywne drewniane lub metalowe łóżko, czasem piętrowe
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik prycza prycze dopełniacz pryczy prycz / pryczy[1] celownik pryczy pryczom biernik pryczę prycze narzędnik pryczą pryczami miejscownik pryczy pryczach wołacz pryczo prycze - przykłady:
- (1.1) Trudno to nazwać łóżkiem, to raczej pryczą obszczaną przez poprzednich pacjentów.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) spać na pryczy • obozowa / więzienna prycza
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- niem. Pritsche[2]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) pallet, plank bed, (piętrowa) bunk
- hiszpański: (1.1) litera ż
- japoński: (1.1) 寝台
- kaszubski: (1.1) prëcza ż, leża ż, lôdżer m
- niemiecki: (1.1) Pritsche ż
- szwedzki: (1.1) brits w
- węgierski: (1.1) priccs
- włoski: (1.1) pancaccio m
- źródła:
- ↑ Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Słownik gramatyczny języka polskiego na płycie CD, Wiedza Powszechna, Warszawa 1997, ISBN 978-83-214-1375-4.
- ↑
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.