luminarz (język polski)
- wymowa:
- IPA: [lũˈmʲĩnaʃ], AS: [lũmʹĩnaš], zjawiska fonetyczne: zmięk.• wygł.• nazal.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) człowiek wybitnie wykształcony, znany w kręgach naukowych lub kulturalnych
- odmiana:
- (1.1)[1]
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik luminarz luminarze dopełniacz luminarza luminarzy / rzad. luminarzów celownik luminarzowi luminarzom biernik luminarza luminarzy / rzad. luminarzów narzędnik luminarzem luminarzami miejscownik luminarzu luminarzach wołacz luminarzu luminarze - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) koryfeusz, znakomitość
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) osobistość
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- franc. luminaire[2]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) luminary
- źródła:
- ↑
Hasło „luminarz” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online. - ↑
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.