koryfeusz (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) hist. teatr. przewodnik chóru w starożytnym teatrze greckim; zob. też koryfeusz w Wikipedii

(1.2) przen. podn. lider, przodownik nowych działań w jakimś środowisku, zwłaszcza artystycznym lub naukowym

(1.3) teatr. choreogr. przodujący tancerz, który nie jest solistą, ale został oddzielony od tancerzy baletu zespołowego

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	koryfeusz	koryfeusze
dopełniacz	koryfeusza	koryfeuszy
celownik	koryfeuszowi	koryfeuszom
biernik	koryfeusza	koryfeuszy
narzędnik	koryfeuszem	koryfeuszami
miejscownik	koryfeuszu	koryfeuszach
wołacz	koryfeuszu	koryfeusze

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) koryfej

(1.3) koryfej

antonimy:

(1.1) chór

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. koryfej m, koryfejka ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) gr. κορυφαῖος < gr. κορυφή + -αῖος

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) coryphaeus
• białoruski: (1.1) карыфей m
• bułgarski: (1.1) корифей m
• duński: (1.1) koryfæ
• estoński: (1.1) korüfee
• francuski: (1.1) coryphée m
• galicyjski: (1.1) corifeo
• hiszpański: (1.1) corifeo m
• ido: (1.1) korifeo
• kataloński: (1.1) corifeu m
• łaciński: (1.1) coryphaeus m
• niemiecki: (1.1) Koryphäe m; (1.2) Koryphäe ż
• nowogrecki: (1.1) κορυφαίος m
• portugalski: (1.1) corifeu m
• rosyjski: (1.1) корифей m
• starogrecki: (1.1) κορυφαῖος m
• szwedzki: (1.1) koryfé
• ukraiński: (1.1) корифей m

źródła: