kontestacja (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌkɔ̃ntɛˈstaʦ̑ʲja], AS: [kõntestacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) protest, manifestowanie sprzeciwu wobec czegoś; podanie w wątpliwość
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kontestacja kontestacje dopełniacz kontestacji kontestacji / przest. kontestacyj[1] celownik kontestacji kontestacjom biernik kontestację kontestacje narzędnik kontestacją kontestacjami miejscownik kontestacji kontestacjach wołacz kontestacjo kontestacje - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) bunt, protest, weto
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- (1.1) bojkot
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. kontestator m, kontestatorka ż
- czas. kontestować
- przym. kontestacyjny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- franc. contestation
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) contestation
- francuski: (1.1) contestation
- hiszpański: (1.1) contestación ż, objeción ż, rechazo m
- interlingua: (1.1) contestation
- niemiecki: (1.1) Protestbewegung ż
- nowogrecki: (1.1) αντίρρηση ż, αμφισβήτηση ż
- rosyjski: (1.1) контестация ż
- włoski: (1.1) contestazione ż
- źródła:
- ↑
Hasło „kontestacja” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.