konkordat (język polski)
- wymowa:
- IPA: [kɔ̃ŋˈkɔrdat], AS: [kõŋkordat], zjawiska fonetyczne: nazal.• -nk-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) polit. układ pomiędzy Stolicą Apostolską a państwem regulujący stanowisko prawne Kościoła katolickiego w danym państwie; zob. też konkordat w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik konkordat konkordaty dopełniacz konkordatu konkordatów celownik konkordatowi konkordatom biernik konkordat konkordaty narzędnik konkordatem konkordatami miejscownik konkordacie konkordatach wołacz konkordacie konkordaty - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) podpisać / ratyfikować / wypowiedzieć / zerwać konkordat
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Konkordia ż
- zdrobn. konkordacik mrz
- przym. konkordatowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) franc. concordat[1] < łac. concordare[2]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) concordat
- baskijski: (1.1) konkordatu
- białoruski: (1.1) канкардат m
- bułgarski: (1.1) конкордат m
- czeski: (1.1) konkordát m
- esperanto: (1.1) konkordato
- estoński: (1.1) konkordaat
- fiński: (1.1) konkordaatti
- francuski: (1.1) concordat m
- hiszpański: (1.1) concordato m
- ido: (1.1) konkordato
- interlingua: (1.1) concordato
- kataloński: (1.1) concordat m
- litewski: (1.1) konkordatas m
- łaciński: (1.1) concordatum n
- niemiecki: (1.1) Konkordat n
- nowogrecki: (1.1) κονκορδάτο n
- rosyjski: (1.1) конкордат m
- serbski: (1.1) конкордат m
- słowacki: (1.1) konkordát m
- szwedzki: (1.1) konkordat n
- turecki: (1.1) konkordato
- ukraiński: (1.1) конкордат m
- węgierski: (1.1) konkordátum
- włoski: (1.1) conciliazione ż
- źródła:
- ↑
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN. - ↑ Leksykon religioznawczy, Wydawnictwo Współczesne, Warszawa 1998, s. 117.
konkordat (język szwedzki)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) polit. konkordat[1]
- odmiana:
- (1.1) ett konkordat, konkordatet, konkordat, konkordaten
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑
Hasło „konkordat” w: Svenska Akademiens ordlista (SAOL), Svenska Akademien.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.