koniuszek (język polski)
- wymowa:
- IPA: [kɔ̃ˈɲuʃɛk], AS: [kõńušek], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) pot. najdalej wysunięty punkt czegoś, sam koniec, czubek
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik koniuszek koniuszki dopełniacz koniuszka koniuszków celownik koniuszkowi koniuszkom biernik koniuszek koniuszki narzędnik koniuszkiem koniuszkami miejscownik koniuszku koniuszkach wołacz koniuszku koniuszki - przykłady:
- (1.1) Słoik leżał na najwyższej półce i ledwo dosięgnąłem go koniuszkami palców.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) koniuszek języka • koniuszek ołówka • koniuszki palców
- synonimy:
- (1.1) czubek
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. koniec m
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- kazachski: (1.1) ұш
- rosyjski: (1.1) кончик m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.