konfundować (język polski)

wymowa:
IPA: [ˌkɔ̃nfũnˈdɔvaʨ̑], AS: [kõnfũndovać], zjawiska fonetyczne: nazal.akc. pob.
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. skonfundować)

(1.1) powodować, że ktoś czuje się zakłopotany lub zawstydzony
odmiana:
(1.1) koniugacja IV
przykłady:
(1.1) Ten wynalazek konfundował wielu naukowców.
(1.1) Nie powinno to nigdy konfundować niewinnego, choć kto przeciwko prawu i sprawiedliwości ozuchwala się, bo czyni to na własną głowę. (sic!)[1]
składnia:
kolokacje:
(1.1) konfundować kogoś • konfundować czymś
synonimy:
(1.1) zawstydzać, zbijać z tropu, wprawiać w zakłopotanie, żenować, zbić z pantałyku
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. konfundowanie n, konfuzja
czas. skonfundować
przym. skonfundowany
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. cōnfundō + pol. -ować
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Jan Chryzostom Pasek, Pamiętnik Jana Chryzostoma na gosławicach Paska, deptuata z powiatu Lelowskiego na koło rycerskie…, drukiem Kornela Pillera, Lwów 1857, s. 135
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.