kompromitacja (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌkɔ̃mprɔ̃mʲiˈtaʦ̑ʲja], AS: [kõmprõmʹitacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) utrata dobrej opinii, narażenie się na śmieszność
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kompromitacja kompromitacje dopełniacz kompromitacji kompromitacji / przest. kompromitacyj[1] celownik kompromitacji kompromitacjom biernik kompromitację kompromitacje narzędnik kompromitacją kompromitacjami miejscownik kompromitacji kompromitacjach wołacz kompromitacjo kompromitacje - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) narazić się / narażać się na kompromitację
- synonimy:
- (1.1) wstyd, blamaż; pot. poruta, krewa
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. kompromitowanie n, skompromitowanie n, kompromat mrz
- czas. kompromitować
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) disgrace, disrepute, fiasco, shame, discredit
- czeski: (1.1) propadák m
- duński: (1.1) kompromittering w
- esperanto: (1.1) kompromito
- francuski: (1.1) compromission ż
- szwedzki: (1.1) kompromettering w
- źródła:
- ↑
Hasło „kompromitacja” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.