śmieszność (język polski)
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) odprzym. cecha tego, co jest śmieszne; cecha tych, którzy są śmieszni
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik śmieszność śmieszności dopełniacz śmieszności śmieszności celownik śmieszności śmiesznościom biernik śmieszność śmieszności narzędnik śmiesznością śmiesznościami miejscownik śmieszności śmiesznościach wołacz śmieszności śmieszności - przykłady:
- składnia:
- (1.1) śmieszność + D.
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) cecha
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. śmieszny
- przysł. śmiesznie
- rzecz. uśmiech mrz
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) pol. śmieszny + -ość
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.