komat (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈkɔ̃mat], AS: [kõmat], zjawiska fonetyczne: nazal.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) muz. bardzo mały interwał wynikły ze strojenia jednego dźwięku na dwa różne sposoby; zob. też komat w Wikipedii
- (1.2) fiz. inaczej: koma
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik komat komaty dopełniacz komatu komatów celownik komatowi komatom biernik komat komaty narzędnik komatem komatami miejscownik komacie komatach wołacz komacie komaty - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1-2) łac. comma → część wiersza < gr. κόμμα (kómma), D.: κόμματος (kómmatos)[1]
- uwagi:
- (1.1-2) zob. koma
- tłumaczenia:
- (1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: koma
- angielski: (1.1) comma
- źródła:
- ↑ Hasło „komat” w: Wielki słownik wyrazów obcych, praca zbiorowa, pod red. Mirosława Bańki, PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-14455-5, s. 650.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.