kolokwialnie (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌkɔlɔˈkfʲjalʲɲɛ], AS: [kolokfʹi ̯alʹńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• -ni…• akc. pob.• i → j
- znaczenia:
przysłówek
- (1.1) w sposób kolokwialny, potocznie
- odmiana:
- przykłady:
- (1.1) Jezus, po prostu, okazał grzeczność weselnikom w Kanie Galilejskiej i, mówiąc kolokwialnie, skombinował kilka beczek[1].
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) kolokwialnie mówiąc
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. kolokwialny
- rzecz. kolokwializm m, kolokwialność ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) colloquially
- portugalski: (1.1) coloquialmente
- źródła:
- ↑ Artur Górski, Magia „Sacro Arsenale”, 2006, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.