kolokwializm (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌkɔlɔˈkfʲjalʲism̥], AS: [kolokfʹi ̯alʹism̦], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• wygł.• akc. pob.• i → j
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) jęz. wyraz lub wyrażenie potoczne, używane tylko w swobodnej rozmowie; zob. też kolokwializm w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kolokwializm kolokwializmy dopełniacz kolokwializmu kolokwializmów celownik kolokwializmowi kolokwializmom biernik kolokwializm kolokwializmy narzędnik kolokwializmem kolokwializmami miejscownik kolokwializmie[1] kolokwializmach wołacz kolokwializmie[1] kolokwializmy - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) potocyzm
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. kolokwialność ż, kolokwium n
- przym. kolokwialny
- przysł. kolokwialnie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) colloquialism
- hiszpański: (1.1) coloquialismo m
- indonezyjski: (1.1) kolokialisme
- interlingua: (1.1) colloquialismo
- niemiecki: (1.1) Kolloquialismus m
- nowogrecki: (1.1) έκφραση της καθομιλουμένης ż
- rosyjski: (1.1) коллоквиализм m
- ukraiński: (1.1) коллоквіалізм m
- włoski: (1.1) colloquialismo m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.