klucznica (język polski)
klucznica (1.1)
automatyczna klucznica (1.2)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) daw. kobieta zarządzająca kluczami do danego obiektu
- (1.2) szafka lub gablotka na klucze
- odmiana:
- (1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik klucznica klucznice dopełniacz klucznicy klucznic celownik klucznicy klucznicom biernik klucznicę klucznice narzędnik klucznicą klucznicami miejscownik klucznicy klucznicach wołacz klucznico klucznice - przykłady:
- (1.1) Stare klucznice chodziły spać z kurami, toteż wieczorami nie sposób było się dostać do zwykle zamkniętej komnaty dziennej.
- (1.2) Sama klucznica również była zakluczona.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) furtowa, odźwierna
- (1.2) szafka na klucze
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- (1.1) furtianka
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. klucz m, klucznik m, kluczyk m, kluczenie n
- czas. kluczyć ndk., zakluczyć dk.
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. klucz + -nica
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: klucznik
- białoruski: (1.1) ключніца ż
- duński: (1.2) nøgleskab n
- hiszpański: (1.1) ama de llaves ż
- niemiecki: (1.2) Schlüsselschrank m
- rosyjski: (1.2) ключніца ż
- słowacki: (1.1) kľučiarka ż
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.