kaucja (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈkawʦ̑ʲja], AS: [kau̯cʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• u → ł
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) praw. suma pieniężna złożona jako gwarancja dotrzymania zobowiązania[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kaucja kaucje dopełniacz kaucji kaucji / przest. kaucyj[2] celownik kaucji kaucjom biernik kaucję kaucje narzędnik kaucją kaucjami miejscownik kaucji kaucjach wołacz kaucjo kaucje - przykłady:
- (1.1) Jan wpłacił za mnie kaucję.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) zastaw, wadium, poręczenie, poręka, gwarancja
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. kaucyjny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. cautio
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) bail, deposit
- czeski: (1.1) kauce ż
- duński: (1.1) kaution w, pant w/n
- estoński: (1.1) kautsjon, tagatis
- francuski: (1.1) caution ż
- hiszpański: (1.1) fianza ż
- kataloński: (1.1) fiança ż
- łaciński: (1.1) cautio ż, pignus n
- nowogrecki: (1.1) εγγύηση ż, ενέχυρο n
- rosyjski: (1.1) залог m
- słowacki: (1.1) kaucia
- węgierski: (1.1) kaució
- źródła:
- ↑
Hasło „kaucja” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN. - ↑ Hasło „kaucja” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.