kartoteka (język polski)
.jpg.webp)
kartoteka (1.1)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) przest. zestaw posegregowanych kart papieru z informacjami
- (1.2) zbiór usystematyzowanych informacji
- (1.3) policyjny zbiór danych na temat podejrzanych, poszukiwanych i przestępców, a także zgubionych lub skradzionych rzeczy
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kartoteka kartoteki dopełniacz kartoteki kartotek celownik kartotece kartotekom biernik kartotekę kartoteki narzędnik kartoteką kartotekami miejscownik kartotece kartotekach wołacz kartoteko kartoteki - przykłady:
- (1.3) Patrzyłem w jego kartotekę policyjną. Nie można mu niczego zarzucić. Jest czysty jak łza.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- niem. Kartothek
- uwagi:
- tłumaczenia:
- duński: (1.1) kartotek n
- estoński: (1.1) kartoteek; (1.2) andmebaas; (1.3) andmebaas, register
- norweski (bokmål): (1.1) kartotek n
- norweski (nynorsk): (1.1) kartotek n
- szwedzki: (1.1) kartotek n
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.