karb (język polski)
- wymowa:
- IPA: [karp], AS: [karp], zjawiska fonetyczne: wygł.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) małe nacięcie
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik karb karby dopełniacz karbu karbów celownik karbowi karbom biernik karb karby narzędnik karbem karbami miejscownik karbie karbach wołacz karbie karby - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) bruzda, rowek, szczerba, wycięcie, wyżłobienie
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. karbowanie n, karbowaniec mrz, karbowy mos
- czas. karbować
- związki frazeologiczne:
- brać w karby • brać się w karby • kłaść na karb
- etymologia:
- niem. Kerbe[1]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) indentation
- niemiecki: (1.1) Kerbe ż, Scharte ż
- staroruski: (1.1) роубєжь
- wilamowski: (1.1) kārv ż, kaorw ż, karw ż
- źródła:
- ↑ Jan Miodek, Słownik ojczyzny polszczyzny, oprac. Monika Zaśko-Zielińska, Tomasz Piekot, wydawnictwo Europa, Wrocław 2002, s. 290.
karb (esperanto (morfem))
- wymowa:
- znaczenia:
morfem
- (1.1) węgiel
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pochodne:
- rzecz. karbo, karbeto, karbdesegnaĵo, karbkrajono, lignokarbo, terkarbo, minkarbo, ŝtonkarbo
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) wł. carbone
- uwagi:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.