karbowaniec (język polski)
100 000 karbowańców (1.1)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) hist. jedn. monet. waluta na Ukrainie w latach 1918–1920, 1942–1944, 1992–1996; zob. też karbowaniec w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik karbowaniec karbowańce dopełniacz karbowańca karbowańców celownik karbowańcowi karbowańcom biernik karbowaniec[1] karbowańce narzędnik karbowańcem karbowańcami miejscownik karbowańcu karbowańcach wołacz karbowańcu karbowańce - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) kupon (1992-1996)
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) waluta
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- (1.1) kopiejka
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. karb m, karbowanie n
- czas. karbować ndk.
- przym. karbowany, karbowańcowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) zapewne od karbów na grzbiecie monety[2]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) karbovanets
- białoruski: (1.1) карбованец m
- czeski: (1.1) karbovanec m
- kataloński: (1.1) karbovanets m
- niemiecki: (1.1) Karbowanez
- rosyjski: (1.1) карбованец m
- rumuński: (1.1) karbovaneț
- słowacki: (1.1) karbovanec m
- ukraiński: (1.1) карбованець m
- węgierski: (1.1) karbovanyec
- źródła:
- ↑ Hasło „karbowaniec” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Słownik gramatyczny języka polskiego na płycie CD, Wiedza Powszechna, Warszawa 1997, ISBN 978-83-214-1375-4.
- ↑
Hasło „karbowaniec” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.