kanister (język polski)

trzy kanistry (1.1)
wymowa:
IPA: [kãˈɲistɛr], AS: [kãńister], zjawiska fonetyczne: nazal.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) mot. przenośny zbiornik na paliwo z uchwytem umożliwiajacym ręczny transport; zob. też kanister w Wikipedii
(1.2) daw. blaszany pojemnik do przenoszenia lub przechowywania czekolady, tytoniu itp. używany podczas wycieczek[1]
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. kanistrowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) niem. Kanister < ang. canister[2] < łac. canistrumkoszyk trzcinowy[1]
(1.2) ang. canister[3][4]
uwagi:
Nienormatywna forma: karnister.
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1 2 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „kanister” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Duden online
  3. Michał Arct, Michała Arcta słownik wyrazów obcych, wydanie piętnaste, Warszawa, Wydawnictwo M. Arcta w Warszawie, 1937.
  4. Trzaski, Everta i Michalskiego Encyklopedyczny słownik wyrazów obcych, Warszawa, 1939.

kanister (język słowacki)

kanister (1.1)
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(1.1) kanister
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) kanistra
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kanistra ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.