kabul (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈkabul], AS: [kabul]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) kulin. gęsty sos pomidorowy lub przyrządzany z musztardy i galaretki porzeczkowej, podawany do zimnych mięs
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza mianownik kabul dopełniacz kabulu celownik kabulowi biernik kabul narzędnik kabulem miejscownik kabulu wołacz kabulu - przykłady:
- (1.1) Podano mięso z kabulem.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- od Kabulu (stolicy Afganistanu)[1]
- uwagi:
- zobacz też: Indeks:Polski - Jedzenie
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Hasło „kabul” w: Władysław Kopaliński, Słownik eponimów czyli wyrazów odimiennych, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1996, ISBN 83-01-11978-0, s. 136.
kabul (język turecki)
- wymowa:
- IPA: [ka'bul]
-
- znaczenia:
rzeczownik
- (1.1) akceptacja[1]
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- arab. قبول
- uwagi:
- źródła:
- ↑
Hasło „kabul” w: Güncel Türkçe Sözlük, Türk Dil Kurumu, Ankara.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.