kłykieć (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈkwɨcɛ̇ʨ̑], AS: [ku̯yḱėć], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) anat. wyrostek kostny przy nasadzie kości długich, będący elementem stawu i miejscem przyczepu ścięgien[1]
- (1.2) anat. spojenie stawowe palca ręki[2]
- (1.3) anat. człon palca ręki (zginający się)[2]
- odmiana:
- (1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kłykieć kłykcie dopełniacz kłykcia kłykci / kłykciów celownik kłykciowi kłykciom biernik kłykieć kłykcie narzędnik kłykciem kłykciami miejscownik kłykciu kłykciach wołacz kłykciu kłykcie - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1-3) knykieć
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. kłykciowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- zobacz też: Indeks:Polski - Części ciała
- tłumaczenia:
- zobacz listę tłumaczeń w haśle: knykieć
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.