kłódka (język polski)

kłódka (1.1)
kłódka (1.2)
wymowa:
IPA: [ˈkwutka], AS: [ku̯utka], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) przenośne urządzenie do zamykania w formie pałąka i sztabki z zamkiem; zob. też kłódka w Wikipedii
(1.2) ent. pot. larwa chruścika w domku
(1.3) rzad. zdrobn. od: kłoda
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) Jedyna toaleta w parku była zamknięta na zardzewiałą kłódkę.
składnia:
kolokacje:
(1.1) kłódka miłości
synonimy:
(1.2) kłodka
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kłódkarz mos, kłódkarstwo n, kłoda ż, kłodka ż, kłodzina ż
zdrobn. kłódeczka ż
związki frazeologiczne:
trzymać gębę na kłódkę
etymologia:
pol. kłoda + -ka
uwagi:
tłumaczenia:
(1.3) dla języków nierozróżniających zdrobnień zobacz listę tłumaczeń w haśle: kłoda
źródła:

kłódka (język kaszubski)

kłódka (1.1)
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) kłódka
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) domkla
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. zdrobn. kłódeczka ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.