jebnąć (język polski)

wymowa:
IPA: [ˈjɛbnɔ̃ɲʨ̑], AS: [i ̯ebnõńć], zjawiska fonetyczne: nazal.asynch. ą 
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany

(1.1) wulg. mocno uderzyć[1]
(1.2) wulg. rzucić czymś[1]
(1.3) wulg. ukraść[1]

czasownik zwrotny dokonany jebnąć się (ndk. brak)

(2.1) wulg. uderzyć się
(2.2) wulg. pomylić się
odmiana:
(1.1-3) koniugacja Va
(2.1) koniugacja Va
przykłady:
(1.1) Jebnął go tak potwornie mocno, że gość padł jak długi.
(1.2) Nudziło im się na lekcji geografii, więc jebnęli w tablicę globusem.
(2.1) Byłem mocno upity, więc idąc do domu jebnąłem się o słup.
(2.1) Przejście okazało się cholernie niskie i przez nieuwagę jebnąłem się o futrynę.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) uderzyć, palnąć, grzmotnąć; wulg. pierdolnąć, pieprznąć, pierdyknąć
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. jebak mzw/mos, jebanie, zjeb
przym. jebany, jebnięty, zjebany, pojebany
czas. pojebać, zjebać dk.; jebać ndk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1 2 3 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „jebnąć” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.