horrendum (język polski)
- wymowa:
- IPA: [xɔrˈːɛ̃ndũm], AS: [χo•rẽndũm], zjawiska fonetyczne: nazal.• gemin.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) przest. coś budzącego strach, oburzenie, odrazę (zwykle w liczbie pojedynczej)[1]
- odmiana:
- (1.1)[1]
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik horrendum horrenda dopełniacz horrendum horrendów celownik horrendum horrendom biernik horrendum horrenda narzędnik horrendum horrendami miejscownik horrendum horrendach wołacz horrendum horrenda - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. horrendalny
- przysł. horrendalnie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) rodzaj nijaki od przym. łac. horrendus (budzący lęk, straszny, przerażający)[2][1]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- 1 2 3 Hasło „horrendum” w: Wielki słownik wyrazów obcych, praca zbiorowa, pod red. Mirosława Bańki, PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-14455-5, s. 513.
- ↑ Hasło „horrendus” w: Mały słownik łacińsko-polski, praca zbiorowa pod red. Józefa Korpantego, Wydawnictwo Szkolne PWN, Warszawa 2001, ISBN 978-83-7195-844-1, s. 307.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.