henr (język polski)
- wymowa:
- IPA: [xɛ̃nr], AS: [χẽnr], zjawiska fonetyczne: nazal.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) jedn. miar. fiz. jednostka indukcyjności oraz permeancji w układzie SI, oznaczana H; zob. też henr w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)[1]
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik henr henry dopełniacz henra henrów celownik henrowi henrom biernik henr henry narzędnik henrem henrami miejscownik henrze henrach wołacz henrze henry - przykłady:
- (1.1) Przenikalność magnetyczną ośrodka wyrażono w henrach na metr.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- od nazwiska Josepha Henry'ego
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑
Hasło „henr” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.