gwelf (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) hist. polit. zwolennik papiestwa w średniowiecznych Włoszech; zob. też gibelini i gwelfowie w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik gwelf gwelfowie dopełniacz gwelfa gwelfów celownik gwelfowi gwelfom biernik gwelfa gwelfów narzędnik gwelfem gwelfami miejscownik gwelfie gwelfach wołacz gwelfie gwelfowie - przykłady:
- (1.1) Florencja była w rękach gwelfów.
- (1.1) Gibelinowie walczyli mężnie z gwelfami.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) Order Gwelfów
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) stronnik
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) wł. guelfo[1] < niem. Welfen → Welfowie
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) Guelph
- włoski: (1.1) guelfo m
- źródła:
- ↑ A. Zaręba, Zapożyczenia włoskie we współczesnej polszczyźnie, „Język Polski” nr 1/1947, s. 18.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.