groch (język polski)

groch (1.1)
groch (1.2)
groch (1.2)
groch (1.3)
wymowa:
, IPA: [ɡrɔx], AS: [groχ]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) bot. Pisum L.[1], roślina uprawna z rodziny bobowatych; zob. też groch w Wikipedii
(1.2) spoż. strąki lub nasiona grochu (1.1)
(1.3) gw. (Kraków) lud. fasola[2]
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) Pędy grochu zwieszały się ze skrzynek[3]
(1.2) Groch pęcznieje w wodzie.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) roślina warzywna[4]
(1.2) warzywo strączkowe[4]
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. grochówka ż, grochowa ż, grochowina ż, grochowisko n, grochowiec m, grochy nmos
zdrobn. groszek m
przym. grochowy, groszkowy, groszkowaty, grochówkowy
związki frazeologiczne:
groch z kapustąjak groch przy drodze / jak groch przy drodze, kto idzie, to go głodze[5]rzucać grochem o ścianęprzysłowia: Benedykt w pole z grochem, Wojciech z owsem jedzie, Marek ze lnem, Filip tatarkę wywiedzie • lepiej w domu groch, kapusta niż na wojnie kura tłusta
etymologia:
prasł. *gorchъ[6]
por. białor. гарох, bułg. грах, czes. hrách, głuż. hroch, ros. горох, słc. hrach i ukr. горох
uwagi:
  • zobacz też: reg. pozn. biały groch
  • zobacz też: Indeks:Polski - Jedzenie
tłumaczenia:
(1.3) zobacz listę tłumaczeń w haśle: fasola
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „Pisum” w: Wikispecies – otwarty, wolny katalog gatunków, Wikimedia.
  2. Kazimierz Nitsch (1914), Odrębności słownikowe Poznania, Krakowa, Warszawy, „Język Polski” nr 8–10, s. 266.
  3. Hans Christian Andersen, Królowa Śniegu.
  4. 1 2 Zofia Dobrakowska-Kopecka, Kazimiera Pyszkowska, Warzywa z mojego ogródka, Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, Warszawa 1987, s. 161.
  5. Katarzyna Bednarska, Rośliny w słoweńskiej, czeskiej i polskiej frazeologii, „Acta Unicersitatis Lodziensis”, „Kształcenie polonistyczne cudzoziemców” nr 17/2010, s. 210.
  6. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „groch” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.

groch (język dolnołużycki)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) bot. spoż. groch
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
prasł. *gorchъ
uwagi:
źródła:

groch (język kaszubski)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) bot. spoż. groch
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz.
zdrobn. groszk m
związki frazeologiczne:
etymologia:
prasł. *gorchъ
uwagi:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.