gilotyna (język polski)

gilotyna (1.1)

gilotyna (1.2)

wymowa:

IPA: [ˌɟilɔˈtɨ̃na], AS: [ǵilotỹna], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) urządzenie służące do wykonywania kary śmierci przez ścięcie głowy; zob. też gilotyna w Wikipedii

(1.2) przyrząd służący do cięcia papieru, blachy itp.

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	gilotyna	gilotyny
dopełniacz	gilotyny	gilotyn
celownik	gilotynie	gilotynom
biernik	gilotynę	gilotyny
narzędnik	gilotyną	gilotynami
miejscownik	gilotynie	gilotynach
wołacz	gilotyno	gilotyny

przykłady:

(1.1) W kwietniu 1794 roku rewolucyjny terror we Francji osiągnął punkt kulminacyjny. Kilka dni wcześniej zginął na gilotynie Danton, parę miesięcy później ten sam los spotkał Robespierre`a^[1].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. zdrobn. gilotynka

czas. gilotynować, zgilotynować

przym. zgilotynowany, gilotynowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) od nazwiska domniemanego wynalazcy Josepha Ignace'a Guillotina

(1.2) od (1.1)

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) guillotine; (1.2) cutter
• baskijski: (1.1) gillotina; (1.2) gillotina
• duński: (1.1) guillotine w
• hiszpański: (1.1) guillotina ż; (1.2) guillotina ż
• interlingua: (1.1) guillotine
• niemiecki: (1.1) Guil­lo­ti­ne ż, Fallbeil n
• nowogrecki: (1.1) γκιλοτίνα ż, λαιμητόμος ż, καρμανιόλα ż; (1.2) κόφτης ż (σελίδων)
• rosyjski: (1.1) гильоти́на
• słowacki: (1.1) gilotína
• węgierski: (1.1) guillotine, nyaktiló

źródła: