głuszec (język polski)
głuszec (1.1)
- wymowa:
- IPA: [ˈɡwuʃɛʦ̑], AS: [gu̯ušec]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
- (1.1) ornit. duży, eurazjatycki ptak leśny z ciemnym upierzeniem; zob. też głuszec w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik głuszec głuszce dopełniacz głuszca głuszców celownik głuszcowi głuszcom biernik głuszca głuszce narzędnik głuszcem głuszcami miejscownik głuszcu głuszcach wołacz głuszcu głuszce - przykłady:
- (1.1) Z daleka, z innej strony lasu, doszło nas tokowanie głuszca.[1]
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) ochrona głuszca • polowanie na głuszce • toki / tokowanie / klapanie / trelowanie / korkowanie / szlifowanie głuszca
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. głusza ż
- forma żeńska głuszyca ż
- przym. głuszcowy, głuchy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. głuchy + -ec – z obserwacji przyrody[2]
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Ptaki
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) capercaillie, grouse
- baskijski: (1.1) basoilar
- białoruski: (1.1) глушэц m
- bułgarski: (1.1) глухар m
- esperanto: (1.1) urogalo
- fiński: (1.1) metso
- francuski: (1.1) coq de bruyère m
- hiszpański: (1.1) urogallo m
- ido: (1.1) urogalo
- niemiecki: (1.1) Auerhuhn n
- nowogrecki: (1.1) αγριόκουρκος m
- rosyjski: (1.1) глухарь m
- szwedzki: (1.1) tjäder w
- ukraiński: (1.1) глухар m
- włoski: (1.1) gallo cedrone m, urogallo m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.