fanfara (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) muz. krótki utwór grany najczęściej na trąbce rozpoczynający uroczystości; zob. też fanfara w Wikipedii

(1.2) muz. trąbka fanfarowa

(1.3) mot. trąbka przy pojeździe używana jako klakson^[1]

(1.4) przen. duże natężenie^[2]

odmiana:

(1.1-4)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	fanfara	fanfary
dopełniacz	fanfary	fanfar
celownik	fanfarze	fanfarom
biernik	fanfarę	fanfary
narzędnik	fanfarą	fanfarami
miejscownik	fanfarze	fanfarach
wołacz	fanfaro	fanfary

przykłady:

(1.4) Zamaszyście, buńczucznie, z fanfarą czerwieni wkracza jesień na puszczę kanadyjską^[3].

składnia:

kolokacje:

(1.1) uroczysta / wspaniała fanfara • odegrać / trąbić fanfarę

(1.2) fanfary grają / grzmią

(1.3) fanfara pneumatyczna • włączyć / zamontować fanfarę

synonimy:

(1.1) tusz

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) utwór

(1.2) instrument

(1.3) urządzenie

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. fanfary lm nmos

przym. fanfarowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

franc. fanfare, wł. fanfara

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) fanfare
• bułgarski: (1.2) фанфара ż (fanfara)
• czeski: (1.1) fanfára ż
• francuski: (1.1) fanfare ż
• hiszpański: (1.1) fanfarria ż
• niemiecki: (1.1) Fanfare ż
• portugalski: (1.1) fanfarra ż
• rosyjski: (1.1) фанфа́ра ż (fanfára)
• ukraiński: (1.1) фанфара ż (fanfara)
• włoski: (1.1) fanfara ż

źródła: