falsyfikacja (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌfalsɨfʲiˈkaʦ̑ʲja], AS: [falsyfʹikacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) fałszerstwo, podrobienie czegoś
- (1.2) wykazanie fałszywości jakiegoś twierdzenia, błędności hipotezy w trakcie ich weryfikacji[1]
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik falsyfikacja falsyfikacje dopełniacz falsyfikacji falsyfikacji / przest. falsyfikacyj[2] celownik falsyfikacji falsyfikacjom biernik falsyfikację falsyfikacje narzędnik falsyfikacją falsyfikacjami miejscownik falsyfikacji falsyfikacjach wołacz falsyfikacjo falsyfikacje - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. falsyfikat m, fals mrz
- czas. falsyfikować, zafałszować
- przym. falsyfikatorski
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) falsification; (1.2) falsification, falsifiability
- bułgarski: (1.1) фалшификация ż
- francuski: (1.1) falsification ż
- hiszpański: (1.1) falsificación ż
- interlingua: (1.1) falsification
- niemiecki: (1.1) Fälschung ż
- rosyjski: (1.1) фальсификация ż
- źródła:
- ↑
Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN. - ↑ Hasło „falsyfikacja” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.