weryfikacja (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) sprawdzenie zgodności z prawdą

(1.2) sprawdzenie kwalifikacji czy przydatności

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

poddać / poddawać weryfikacji

synonimy:

(1.1) sprawdzenie

(1.2) lustracja, przejrzenie, sprawdzenie

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. weryfikator mos, zweryfikowanie n

czas. weryfikować ndk., zweryfikować dk.

przym. weryfikacyjny, weryfikowalny

związki frazeologiczne:

etymologia:

franc. vérification^[1] < łac. verifico

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) verification; (1.2) screening, bryt. vetting
• białoruski: (1.1) верыфікацыя ż
• bułgarski: (1.1) верификация ż
• duński: (1.1) verificering w, verifikation w
• hiszpański: (1.1) verificación ż
• niemiecki: (1.1) Verifikation ż, Verifizierung ż; (1.2) Überprüfung ż
• norweski (bokmål): (1.1) verifikasjon m
• norweski (nynorsk): (1.1) verifikasjon m
• rosyjski: (1.1) верификация ż
• ukraiński: (1.1) верифікація ż

źródła: