etymolog (język polski)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) jęz. naukowiec badający pochodzenie wyrazów
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Tajemnicy pochodzenia tej nazwy nie rozgryźli jeszcze etymologowie.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) językoznawca
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. etymologia ż, etymon mrz, etymologizowanie n, zetymologizowanie n
forma żeńska etymolożka ż
czas. etymologizować ndk., zetymologizować dk.
przym. etymologiczny
przysł. etymologicznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. etymologia < gr. ἐτυμολογία (etymologia) < gr. ἔτυμος + λόγος (etymos + logos) → prawdziwy + słowo, przemowa
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:

etymolog (język czeski)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) jęz. etymolog
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. etymologie, etymoložka
przym. etymologický
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.