językoznawca (język polski)

wymowa:
IPA: [ˌjɛ̃w̃zɨkɔˈznafʦ̑a], AS: [i ̯ũ̯zykoznafca], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.nazal.asynch. ę akc. pob.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) jęz. specjalista w zakresie językoznawstwa[1]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) lingwista, rzad. językowiec[2]
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
(1.1) indoeuropeista
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. językoznawstwo n
przym. językoznawczy
przysł. językoznawczo
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) pol. językoznawstwo < pol. język + znawstwo
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: lingwista
źródła:
  1. Hasło „językoznawca” w: SJP.pl.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „językowiec” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.