eskortowiec (język polski)
.jpg.webp)
eskortowiec (1.1)
- wymowa:
- IPA: [ˌɛskɔrˈtɔvʲjɛʦ̑], AS: [eskortovʹi ̯ec], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.• i → j
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy lub męskozwierzęcy
- (1.1) wojsk. mors. niejednolita klasa okrętów eskortowych małej lub średniej wielkości; zob. też eskortowiec w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik eskortowiec eskortowce dopełniacz eskortowca eskortowców celownik eskortowcowi eskortowcom biernik eskortowiec / pot. eskortowca[1] eskortowce narzędnik eskortowcem eskortowcami miejscownik eskortowcu eskortowcach wołacz eskortowcu eskortowce - przykłady:
- (1.1) Najczęściej jako eskortowce określa się w polskiej terminologii okręty brytyjskiej klasy slupów.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) eskorter
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. eskorta ż, eskortowanie n
- czas. eskortować ndk.
- przym. eskortowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) escort vessel
- źródła:
- ↑
Hasło „eskortowiec” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.