enklityka (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) jęz. wyraz niemający własnego akcentu i tworzący całość akcentową z wyrazem go poprzedzającym; zob. też enklityka w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik enklityka enklityki dopełniacz enklityki enklityk celownik enklityce enklitykom biernik enklitykę enklityki narzędnik enklityką enklitykami miejscownik enklityce enklitykach wołacz enklityko enklityki - przykłady:
- (1.1) Mogą one poprzedzać taki wyraz (proklityki, np. do domu, u stóp), albo następować po nim (enklityki, por.: bij go, daj mi)[1].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. enkliza ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- zobacz też: proklityka
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) enclitic
- bułgarski: (1.1) енклитика ż
- hiszpański: (1.1) enclítico m
- niemiecki: (1.1) Enklitikon n
- nowogrecki: (1.1) εγκλιτικό n
- źródła:
- ↑ Alicja Nagórko, Zarys gramatyki języka polskiego, 1996, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.